Mam dorastającą corkę, która według mnie ponad miarę się odchudza. Dla mnie to już rodzaj obsesji, choć żona uspokaja, że młoda dziewczyna po prostu chce być szczupła. Tyle tylko, że na moje oko córka jest szczupla ponad miarę, wszystkiego sobie odmawia, je tyle co kot naplakał, aż żal mi patrzeć jak się katuje, choć ona twierdzi, ze to nic takiego. Czy to nie jest już jakas choroba?

Może wpadła w anoreksję? Od odchudzania do chorobliwego odchudzania droga niedaleka i dobrze, że masz rękę na pulsie. Tylko troszkę dziwne, że żona nie podziela twojej opinii. Może rzeczywiście córka tylko dba o linię, a Ty jesteś odrobinę przewrażliwiony, trudno oceniać z perspektywy trzecie osoby, która w ogóle nie zna twojej rodziny. Jak masz wątpliwości, to może faktycznie wybierz się z córką do psychoterapeuty. Jak z nią otwarcie porozmawiasz, nie powinno być problemu.

No tak, tylko jak ja do tego przekonac?

Zwykle najlepsza jest uczciwa rozmowa. Powiedź, że zwyczajnie się o nią martwisz i chciałbyś, żeby ktoś cię uspokoił. Jeśli psycholog powie, że nie ma powodu do zmartwień to zwyczajnie dasz córce spokój i nie sobie kontynuuje tę swoją dietę. Spróbuj przekonać do tego też żonę. Może rzeczywiście córka ma już problem. Po co macie sobie później zarzucać, że zaniedbaliście sprawę.

Teraz jest taka presja srodowiska zewnętrznego, że faktycznie niektore młode dziewczyny popadają w lekki obłed związany z odchudzaniem. Dobrze, że jesteś czujny. To tylko świadczy o tym, że jesteś dobrym ojcem. Oby więcej rodziców miało taką świadomość jak ty. Zabierz córkę do psychologa albo chociaż samemu sprobuj porozmawiać z jakimś specjalistom, może to cię w jakiś sposób uspokoi, a w razie czego, ktoś ci kompetentnie doradzi co robić dalej.